Dening:Zaidan Fikriy

Ing sawijining desa cilik, ana tradhisi tahunan sing ditindakake saben taun anyar: bakar-bakar. Wengi taun anyar, desa iki kebak cahya lan swara sorak-sorak. Saben kulawarga nyiapake panganan lan barang-barang kanggo dibakar. Dina iku, desa rame. Wong-wong nyiapake bahan-bahan kanggo obong. Ana sing nggawa daging, jagung, sayuran, sate, bakso, lan panganan tradhisional liyane. Swara guyu lan guneman ngisi udara, nggawe swasana dadi anget lan raket.

Pak Joko lan keluargane nyiapake daging lembu lan pitik sing seger. Istrine, Bu Siti, maringi bumbu rempah-rempah wangi. Bocah-bocah Pak Joko, Rina lan Budi, ora sabar ngrasakake panganan sing bakal dibakar. "Ayo, Budi, awake dhewe mbantu bapak!" ajak Rina. Budi sing isih cilik langsung mlaku nyedhaki bapake, "Bapak, aku pengin mbantu!" ujare Budi.

Pak Joko mesem, "Oke, Budi. Ayo, awake dhewe nyiapake areng kanggo obong." Budi lan Rina mbantu bapake nyiapake areng lan nyalaake geni. Ambu daging sing dibakar nyebar ing udhara, nggawe kabeh wong ing desa ngrasakake luwe. Sawise sawetara wektu, panganan sing dibakar siyap. Wong-wong ngumpul ing lapangan desa, ngumpulake panganan sing wis dibakar. Swara sorak-sorak lan musik ngisi wengi, nggawe swasana dadi luwih meriah. Wong-wong nari, nembang, lan nikmati panganan sing sekeca.

Nalika jam nuduhake tengah wengi, bebrayan desa nyiapake kembang-api. Rina lan Budi ora sabar ndeleng kembang-api sing bakal diluncurake. "Bapak, kapan kembang-apine diluncurake?" takon Rina. "Saiki, ayo padha nyiapake!" jawab Pak Joko. Wong-wong ngumpul, lan nalika jam nuduhake angka 12, kembang-api diluncurake. Swara ledakan kembang-api nyebar ing langit, nggawe cahya werni-werni sing nggumunake. Rina lan Budi melu sorak-sorak, ngrasakake seneng sing ora bisa diungkapake.

Wengi taun anyar iki dadi momen sing ora bakal dilalekake. Wong-wong ngucapake slamet taun anyar lan pangajab supaya taun iki luwih apik. Pak Joko, Bu Siti, Rina, lan Budi ngrasakake kebersamaan lan raos syukur. Sawise kembang-api rampung, bebrayan desa mulih. Rina lan Budi isih semangat, "Bapak, awake dhewe bakal nunggu taun anyar maneh, ya?" Pak Joko mesem, "Mesthi, anakku. Saben taun anyar, awake dhewe bakal nindakake iki maneh."

Wengi iku, desa cilik iki ora mung ngrayakake taun anyar, nanging uga kebersamaan, raos syukur, lan tradhisi sing wis ana. Bakar-bakar ing wengi taun anyar dadi simbul persatuan lan raos syukur kanggo kabeh bebrayan desa. Wong ing desa iki ngajak dulur lan kanca-kancane saka kutha liyane kanggo ngrayakake tradhisi iki. Para tamu ngrasakake seneng karo panganan sing sekeca lan kebersamaan sing anget. Rina lan Budi dadi tuan rumah sing apik.

Pak Joko menehi sesorah motivasi ngajak kabeh bebrayan desa tetep guyub lan gotong royong ing taun anyar iki. Sawise sesorah, wong-wong melu sorak-sorak , nggawe swasana dadi luwih anget lan raket. Wong-wong mulih kanthi ati seneng lan semangat kanggo ngadhepi taun anyar sing luwih apik. Tradhisi bakar-bakar iki dadi simbul kekeluargaan lan persatuan bebrayan desa sing kudu dijaga lan dilestarikake saben taun anyar.