ㅤLiburan iki, aku mutusake kanggo ngresiki omah. Kegiatan iki ora mung kanggo ngisi wektu luangku, nanging uga kanggo njaga kebersihan lan kenyamanan omah. Jumat isuk, aku wis bangun, nyiapake peralatan bersih-bersih, lan ngetokake niat kanggo nindakake kabeh kegiatan sing wis tak rencanakake. “Tak nyetel lagu sik wae, lek resik resik tanpa ngrungokake lagu, rumasatiku kok kaya enek seng kurang,” Ujarku marang awakku dewe.

ㅤRuang tamu iku dadi panggonan sing paling sering digunakake, mula aku kudu ngresiki luwih dhisik. Aku nyapu lantai kanthi teliti, ngupayakake supaya ora ana debu sing nyisa. Karo nyapu, aku mikir yen ruang tamu sing resik mesthi bakal nggawe suasana luwih nyaman, utamane yen ana tamu sing teka. Sawise nyapu, aku ngetokke kain lap, nyemprotake cairan pembersih, lan ngelap meja lan sofa. Proses iki mbutuhake perhatian ekstra, nanging rasa puas muncul nalika ndeleng ruang tamu sing wis resik lan wangi.

ㅤSakwise ruang tamu rampung, aku pindhah menyang halaman omah. Halaman iki yo butuh perhatian ekstra, amarga akeh godhong garing lan sampah-sampah cilik sing ngumpul. Aku njupuk cikrak lan kardus bekas, banjur mulai ngumpulake sampah-sampah mau. Saben sampah sing tak buang, aku ngrasakake rasa lega, kaya-kaya omah iki dadi luwih seger. Halaman sing resik ora mung nggawe estetika omah luwih apik, nanging uga ndadekake aku ngrasakake kepuasan sing nyawang.

ㅤSakwise halaman rampung, aku mutusake kanggo nyuci klambi. Tumpukan klambi reget, kaos kaki, lan selimutku wis nglumpuk, aku ngerti yen iki wektu sing tepat kanggo ngresiki. Aku nyekel ember, ngisi nganggo banyu, lan nambah sabun cuci. Proses nyuci iki kadang nyenengake, amarga aku bisa nyambi dolanan banyu. Saben klambi sing tak umbah, aku ngrasakake rasa seneng, amarga ngerti yen klambi-klambi iki bakal siap kanggo digunakake maneh. Sakwise tak umbahi kabeh, Klambi lan selimutku tak cemplungne ing mesin cuci, amarga ingin tak keringke supaya cepet garing.

ㅤSadurunge kegiatan ngumbah klambi rampung, aku eling yen piring-piring ing dapur uga kudu dikorahi. Mikirake piring-piring sing wis nglumpuk, aku melu nyepetake langkahku menyang dapur. Aku njupuk sabun lan spons, nyiapake diri kanggo ngatasi pekerjaan sing kadang-kadang ora nyenengake iki. Nyuci piring bisa dadi kegiatan sing monoton, nanging aku nemokake cara kanggo nggawe iki luwih nyenengake, kaya nyanyi lagu-lagu sing tak rungakke.

ㅤSawise piring rampung, aku ngetokke wektu kanggo ngresiki kandang kucing. Kucing-kucingku butuh kandang sing resik lan nyaman. Aku nyemprotake cairan pembersih lan ngelap kandang kasebut kanthi teliti, supaya si Simba lan Angel bisa ngrasakake kenyamanan sawise kabeh rampung. Kucingku sing lucu ngintip saka pojokan, kaya-kaya pengin ngerti apa sing tak lakoni. Aku ngrasakake rasa seneng nalika ndeleng dheweke seneng ing kandang sing resik.

ㅤKegiatan ngresiki iki ora mung nggawe omah dadi luwih resik, nanging uga nggawe aku ngrasakake kepuasan tersendiri. Bisa nindakake kabeh iki dhewe iku luar biasa, lan aku ngrasakake yen liburan iki ora mung babagan ngaso, nanging uga babagan ngrawat omah lan nggawe suasana sing luwih nyaman.

ㅤSawise kabeh rampung, aku lungguh ing ruang tam, ngrasakake hawa seger lan resik. “Liburan iki bener-bener produktif,” Ujarku. Kekeselen sing dirasakake ora bisa nutupi rasa puas sing ana ing atiku. Aku wis nyadari yen ana rasa seneng lan kepuasan nalika nindakake kegiatan sing bermanfaat. Aku ora sabar nunggu liburan sabanjure, amarga aku ngerti yen kegiatan iki bisa dadi rutinitas sing nyenengake lan nggawe omah iki dadi luwih nyaman.