Akhire SAS wes rampung. Rasane sirahku entheng kaya wis ora nyunggi apa apa. Kanca kancaku bungah ora umum, pada wae kaya aku. Rencanaku teko omah aku bakal turu sampek minggu ngarep. Nanging sapa sing ngerti, sesuk aku iseh sekolah maneh.

"Ya.. sesuk nderek bapak yo," kandhane bapakku. “Oke Pak,” aduh sakjane aku pengen, nanging wegah mbolos. Pengenku dolan pas wes mlebu wayah liburan wae. Akhire aku lan bapak rencana dolan pas tanggal 24 Desember 2024.

"Nggrueng", bapak wis lungguh ing motor. Aku karo ibuk repot rebutan kerudung. Dina selasa isuk kae omahku kothong. Aku, bapak, karo ibuk dolan nalika masku ngarit. Dheweke ora gelem melu dolan, alesane merga wes bolak balik rono. Aku ngliwati omahe kanca kancaku. Lawange padha tutup, ketarane padha dolan dhewe dhewe.

Aku bisa nyawang terowongan Neyama saka dalan. Dalane menggak menggok nanjak pisan tapi mulus. Kabeh maeng tak liwati nganggo vario abang senengane bapakku. Senajan dalan seng diliwati kaya ngono iku, obyek wisata seng tak parani apik banget.

Lekas mlebu pintu masuk aku wis disambut wangi amis iwak. Prau jejer jejer ing pinggiran pantai. Nelayan padha leren. Angin sumilir ngelus wajahku. Saka ciri cirine wis kajedhek yen aku lagi ing obyek wisata Pantai Popoh. Ing kono lumayan sepi wisatawan.

Lekas lungguh sedhiluk nyawang bocah bocah padha nglangi, bapak wes ngajak mlaku maneh. Aku diajak ngadoh saka panggonane pengunjung. Ngliwati bakul iwak laut. Mlebu ing pemukiman bablas mlebu menyang kebonan. Aku weruh omah lawas saka kayu. Ing ngarepe ana tumpukan sampah dirubung laler ijo. Mak tratap atiku, tibakno Pantai Popoh ana sing kaya ngene.

Dhisik dhisikane awakdhewe bakal ngliwati tangga munggah. Mengko bakal cethuk dalan saka watu. Nyelot suwe bakal ana dalan saka lemah.

Dalan seng tak liwati mung iso diliwati sak uwong. Utawa dalan setapak. Yen disawang kaya alas, akeh wit trembesi ing sepanjang jalur. Kiwa tengen isine suket suketan. Ibukku sampek kerasa kesel. Awakdhewe lungguh ing wit seng wis rubuh gawe leren.

Sakdawane dalan aku ora cethuk pengunjung liya. Jarene bapak, “Saiki sepi wong dolan rene ndhuk, pas jamane bapak karo ibuk dolan rene mbiyen rame pol”. Ing jero atiku dhewe, panggonan iki kaya ora tau diliwati uwong.

Ana tepak tangga seng wis rusak. Ora kerasa aku wis teka ing panggon seng dituju bapakku. Kaya tebing, pinggire diwatesi pager tembok munyer. "Iki jenenge laut bebas ndhuk," bapak njelasne panggonan iku. “Woh, tak kiro isek pantai,” jawabku. Aku mung mlongo nyawang endahe segara. Banyu laut rupane biru tuek, kaya ireng saking jerune segara. Ing ngisor tebing ana watu watu gedhe. Watu karang akehe ora umum.

“Iki lek pas pasang, watu seng gedhe gedhe iki kelelep ing njero banyu, banyune iso dhuwur”, kandhane bapakku. “Kiro kiro dhuwure banyu kui pirang meter ya,” batinku.

Saking maremku, ora sadar aku meh ngidak sesajen seng dijejer ning jogan.

Ing ngarepku ora ana apa apa liyane segara lan pedhut langit. Ing kono rasane tenang. Mung ana swara ombak banyu segara tabrakan, "Ssh glerr..Ssh glerr". Byuh, aku nggumun banget. Ciptaan gusti Allah gedhe tur endah banget. Semestine awakdhewe kudu bersyukur iso nyawang lan nikmati ciptaane kaya ngene iki.

Sakwise nikmati endahe laut bebas rada suwe, aku mulih bablas tuku belimbing gawe oleh oleh kanggo mbak lan masku. Kapan kapan aku pengen dolan sekeluarga menyang pantai liyane.