Dening: Syafira Putri Deniza

Dina-dina preinan iki dak gunakake kanggo ngisi wektu luang kanthi perkara-perkara sing migunani. Kaya mbantu wong tuwa masak lan ngresiki omah. Dina kapisan prei rasane seneng banget, nganti suwe-suwe rasane bosen lan biasa wae amarga ora bisa ketemu kanca-kanca ing sekolahan. Nanging aku bisa nggunakake wektu kanthi nindakake perkara sing positif, kaya saben esuk aku tansah jogging lan seminggu sepisan aku uga melu pelajaran renang. Nganti taun anyar teka. Aku lan kanca-kanca TK rencanane, sesuk tanggal 1 Januari 2025, aku arep menyang bioskop nonton film. Kita wis ngrancang kanthi ati-ati judhul film lan wektu ndeleng ing wayah wengi. Kita sarujuk nonton film kanthi judhul "Utang Nyawa". Sesuke langite katon peteng ndhedhet, aku mung ndedonga supaya ora udan. Filme diwiwiti jam 12.20 aku wis siyap-siyap wiwit jam 12. Lan aku mutusake lunga dhewe karo kancaku sing omahe ora adoh saka aku. Nalika arep budhal ana kancaku 2 sing wis teka ing kana, aku lan kanca-kanca ing rombongan kaget banget amarga tiket film sing dituku kancaku 2 ora padha karo sing wis direncanakake. Karena, aku wis ndeleng film sing kancaku tuku. Ing kana aku kepengin ora melu, nanging kanca ku ngomong neng aku "Gapapa wes ayo ndang budhal disik nko diomongke nang kono." Ujare kancaku. "Lah tapi nko lak sidane ndelok kui yaapa, aku kan wes tau ndelok." Jawabku marang kancaku. "Wes ayo ta lah budhal ae." Bales e kancaku sinambi narik tanganku. Pungkasane awake dhewe budhal numpak motor dhewe-dhewe merga mengko dheweke budhal karo kancaku liyane. Ora let suwe tekan bioskop, kancaku ana 7 kalebu aku. Awake dhewe pancen bingung wektu iku amarga tiket sing wis dituku ora bisa dibatalake lan bakal diwiwiti maneh. Mesthi wae, ora let suwe kancaku sing 2 kui budhal, ninggalne aku lan 5 kancaku laine, “Lha opo nek neng caffe cedak kene, ojo diboncengke sepedha montor, tinggalake wae motor e nang kene." Celetuk salah siji kancaku. Kita mikir sedhela nalika iku, nalika kita kudu ninggalake 2 kanca ku liyane. Padahal niate ketemu merga wis suwe ora ketemu. "Lah tapi kanca ne awakdewe yaapa mosok ditinggal." ujare kancaku 2 "Lah piye maneh katene di enteni mengko kesuen." jawab e kancaku 1. Pungkasane kita isih mutusake menyang kafe. "Yawis ayo budhal saiki aku wes keluwen ngenteni." Ujare kancaku sing liyane. Akhire aku setuju lan ninggalake kanca ku seng 2 mau. Panggonan sing dituju ora adoh saka bioskop lan aku setuju mung mlaku-mlaku. Lan ya, ana wektu mangan, crita lan liya-liyane, pungkasane bisa ngilangi rasa kangen sawise suwe ora ketemu. Neng warung onok omong-omongan, kayata kenangan pas jaman TK lan akeh-akeh, piye rasane mlebu sekolah anyar, sakwise iki arek-arek sekolah sing diomongi kabeh. Aku ora sadar wis peteng, akhire aku lan kanca-kanca liyane mutusake mulih. Kita bali menyang bioskop kanthi mlaku. Seneng banget bisa mlaku bareng ing dalan lan ngguyu seneng. Ora let suwe aku bali menyang bioskop, iku terakhir ketemu, ngilangake rasa kangen karo rangkulan lan pungkasane bali menyang omahe dhewe-dhewe. "Wes ya cahh aku muleh disik, Mugi-mugi tansah pinaringan kasarasan supados saged pinanggih malih." Ucapku marang kanca-kancaku. "Iya fir Aamiin, yawes ati-ati nang dalan ya." Jawab kancaku 2. Dina iki pengalaman sing berharga banget kanggoku. Nalika aku bali saka kana aku isih kelingan nalika isih TK. Carane pisanan ketemu lan liya-liyane. Kita wis ngalami konflik ing kanca-kanca, nanging kita bisa ngatasi lan ngapura. Nganti saiki, paseduluran kita isih tetep lestari nganti saiki. Memutus tali silaturahmi iku dudu cara kanggo nggawe kanca, kanca mesthi dadi kanca, eling yen kita wis berjuang bebarengan. Kanca-kanca saka TK, SD, SMP lan SMA, mugi-mugi tansah pinanggih kaliyan kanca-kanca ingkang sae. Kathah piwulang ingkang saged kula pendhet saking preian menika. Sinau ngormati wektu sinau supaya dadi wong sing produktif lan liya-liyane. Maturnuwun 2024. Mugi-mugi ing taun 2025 punika tansah ndampingi kita sedaya.