Dening: Famela Alinza Rofina (9A)

 Preinan sekolah mesti wektu sing dienteni dening akeh bocah semono uga aku, kanggo ngaso lan dolan-dolan. Preinan sekolah iki, pas minggu isuk ibu ndue rencana dolan karo aku menyang Kedung Minten, amarga ibu seneng alam, ujare. Rencanane ibu menyang kedung mengko awan yen ora udan, padahal langite wis mendung. Aku mung setuju karo rencanane ibu, amarga mengko awan ora ana kegiatan. Mung ing omah wae. 

 Kira-kira jam 1 minggu awan, aku lan ibu wis siap-siap. Aku nyiapke klambi ganti, lek pengin nyebur banyu. Ibu nyiapke barang-barang liyane. “Ayo Nduk, selak sore iki,” ujare ibuk nalika nyiapke gawanane. “Nggih, Bu,” ujarku. Aku lan ibu menyang kedung numpak sepeda. Perjalanan saka omahku teko kedung kira-kira 20 menitan lan jarang sing dijupuk kira-kira 8 kilometer. Dalan menyang kedung iku rada angel. Ana dalan sing mulus banget, nanging uga ana dalan sing angel banget. Nalika teko ing kedung, aku lan ibu golek panggonan nggawe lungguh. Ibu pesen panganan ing warung sing ana ing sanding panggonan lungguh. Aku ngenteni panganan karo lungguh ing panggonan sakdurunge.

  “Bu, aku nyebur banyu ya,” ujarku. “Ojo adoh-adoh, Nduk! Ati-ati ya,” ujare Ibu. Aku langsung nyebur ing kali, seger rasane nyebur ing dina panas ngene iki. Ibu milih ora nyebur, panggah ing pinggir kali lan njaga barang-barang. Aku dolanan banyu nganti ora krasa wektune wis suwe, hawane dadi adem. Sakwise dolanan banyu, aku ganti klambi lan lungguh ing panggonan sakdurunge. Aku krasa kadhemen sawise nyebur banyu, dadi aku pesen coklat panas ing warung. “Bu, aku bakal pesen ngombe, Ibu pengin apa?” Aku takon marang Ibu. “Sampean arep pesan apa? Podo sampean wae,” jawabe Ibu. Aku menyang warung lan pesen coklat panas nggawe aku lan ibu. Sawise pesen, aku bali menyang panggonan lungguh. Sing nduwe warung bakal ngeterne coklat panas rene. Kira-kira 5 menit sing nduwe warung menyang panggonan lungguh aku lan ibu, kanggo ngirim coklat panas pesenanku. 

 Aku lan ibu dhahar panganan sing pesen ibu sakdurunge. Aku uga ngombe coklat panas supaya aku ora kadhemen. Kedung iki tambah rame pas sore, awan maeng rada sepi. Akeh uwong mung teko ing wayah sore, sanajan hawane adem. Aku lan ibu mlaku-mlaku ngelilingi kedung, kanggo ndelok pemandangan sing apik. “Pemandangane apik ya Bu,” ujarku. “Iya Nduk, foto sing akeh supaya bisa dadi kenangan,” jawabe Ibu. Aku njupuk foto-foto pemandangan sing apik supaya bisa dadi kenangan. Nalika udan arep teko, aku lan ibu bali menyang panggonan lungguh sakdurunge. Kanggo ngemasi barang barang ing panggonan lungguh. Sawise teko panggonane, aku lan ibu ngemasi barang-barang sing digawa saka omah. Langit wis mendung peteng, tandha yen arep udan. Aku lan ibu mriksa barang-barang sing digawa teko omah, menawa barang-barang ana sing ketinggalan. 

 Aku lan ibu menyang omah sakdurunge udan. Akhire teko omah sakdurunge udan, aku lan ibu ngatur barang-barang sing digawa maeng supaya rapi ing tempate. “Nduk, ojo lali resik-resik sakdurunge istirahat,” ujar Ibu. “Nggih Bu,” jawabku. Aku cepet-cepet resik-resik suapay bisa istirahat. Preinan sekolah iki nyenengake banget, uga nggawe luwih ngerti marang alam. “Mugo-mugo preinan sekolah sakteruse luwih apik maneh!” pikirku nalika turu ing wayah wengi.