Ing sawijining dina, Khanza, bocah wadon kang seneng lelungan, wis ngrancang liburan bareng keluargane. Wis suwe dheweke ngimpi pengin dolan menyang desa simbah ing lereng Gunung Merbabu. Khanza wis siap-siap ngemas tas, nggawa klambi anget, lan ora lali nggawa kamera kanggo motret pemandangan sing apik.

Esuk-esuk, Khanza karo bapak, ibu, lan adik cilik, Dina, mangkat numpak mobil. Saben ndeleng kebon-kebon lan alas, Khanza tansah gumun marang keindahan alam sing isih asri. "Aku bakal njupuk akeh foto kanggo dadi kenangan," ujare Khanza karo semangat.

Tekan desa, simbah wis nunggu ing lawang omah. "Sugeng rawuh, cah ayu!" ujare simbah karo mesem sumringah. Khanza banjur mlayu nyedhaki simbah lan nyium tangan. Omah simbah kang sederhana nanging nyaman nggawe Khanza krasa tenang.

Dina kapisan, Khanza diajak simbah mlebu kebon kopi. Ing kana, dheweke sinau carane milih biji kopi sing wis mateng lan mbantu simbah nindakake panenan. "Iki pengalaman sing ora bakal daklali, Mbah!" ujare Khanza kanthi bungah. Sawise kuwi, simbah nggawe kopi kanggo Khanza lan keluargane. Aromane wangi banget, lan rasane ora ana tandhingane.

Esuk sabanjure, Khanza lan Dina mutusake njelajah kali cilik ing cedhak omah simbah. Banyu sing bening kaya kaca nggawe Khanza ora sabar kanggo adus lan dolanan banyu. "Kene luwih apik tinimbang dolan ing kolam renang," ujare Dina kanthi bungah. Khanza setuju karo adike, amarga kali kuwi ngelingake dheweke marang alam sing kudu dijaga.

Wektu sore, Khanza diajak bapake munggah bukit kanggo ndeleng srengenge surup. Saka puncak bukit, Khanza bisa ndeleng pemandangan desa sing asri, kebon kang subur, lan langit kang abang keemasan. "Iku apik banget, Pak. Aku kaya ana ing ndonya liyane," Khanza kandha kanthi rasa kagum. Bapake banjur njlentrehake pentinge mensyukuri alam sing wis diwenehake Gusti.

Ing wengi pungkasan, simbah nyiapake kenduri cilik kanggo ngucap syukur. Ana sega tumpeng, lawuh khas desa, lan jajanan tradisional kaya klepon lan gethuk.. Keluarga lan tangga-tangga padha teka, lan Khanza ngrasa banget cedhak karo kabeh wong ing desa. Malem iku diiringi geguyon, crita-crita lucu, lan dolanan tradisional sing nggawe Khanza seneng banget.

Wektu bali menyang kutha, Khanza ngrasa sedhih ninggalake desa lan simbah.. Nanging, dheweke nggawa akeh kenangan sing bakal tansah ana ing atine. "Aku bakal bali maneh, Mbah," kandhane Khanza nalika pamit.

Ing perjalanan bali, Khanza merenung. Liburan iki ora mung nggawe dheweke seneng-seneng, nanging uga mulangake akeh bab, kayata pentinge alam, keluarga, lan budaya lokal. Khanza ngerti yen kebahagiaan ora mung ditemokake ing kutha gedhe utawa papan mewah, nanging uga ana ing kesederhanaan lan kebersamaan.

Liburan Khanza iki dadi crita kang ora mung nyenengake, nanging uga menehi inspirasi kanggo tetep ngajeni lan nguri-uri budaya lan alam sing adi luhung. Khanza janji bakal bali lan nggawa kanca-kancane kanggo ngenalake kaendahan desa iki.