Wengi iku, langit dihias karo rembulan sing samar-samar sumorot ing mega. Aku mlaku menyang omahe Vivi, kancaku kawit cilik. Hawane atis nyenggol kulitku, nanging aku isih krasa anget mikirake kebersamaan sing bakal kelakon ing omahe.

Tekan kana, Vivi nampani aku karo mesem kaya biasane. "Mlebu, wis suwe ora ngobrol santai," ujare karo narik tanganku menyang ruang tamu sing nyaman.

Kita lungguh ing sofa, ngomong babagan akeh perkara. Babagan bocah cilik, sekolah, lan bab lucu sing kedadeyan ing urip saben dinane. Vivi mesthi ngerti carane nggawe obrolan sing nyenengake.

Ora let suwe ibune metu saka pawon nggawa piring martabak coklat kesukaanku. Aroma manis lan gurih langsung ngebaki ruangan. "Iki kanggo sampeyan, isih anget," ujare karo mesem. Aku lan Vivi bengok-bengok seneng.

Nalika lagi ngrasakake martabak, Vivi mbukak YouTube ing televisi. "Eh, iki lho. Nadia Omara nembe upload video misteri babagan apartemen angker ing Surabaya. "Lho, aku tansah penasaran karo crita-crita kaya ngene iki," kandhane bungah.

Aku mung manthuk-manthuk, sanajan batinku rada mangu-mangu. Aku dudu penggemar crita sing medeni, nanging demi Vivi, aku nonton.

Video kasebut diwiwiti kanthi swara khas Nadia, nyritakake babagan apartemen angker ing Surabaya sing kabare didunungi dening makhluk sing ora katon. Gambar kasebut peteng, kanthi rasa serem sing ndadekake rambut ing mburi gulu dadi bulu. Kadhang-kadhang Vivi komentar, "Eh, medeni tenan. Bayangake yen kita ana ing kana." Aku mung mesem kaku karo nyetel posisi lungguhku.

"wes, ganti video wae!" takonku setengah guyon. Vivi mung ngguyu. "Sampeyan wedi, ta? Aja kuwatir, aku mrene."

Sore rampung karo kita ngguyu, dicampur karo suspense sing isih ana saka video misteri. Martabak wis ilang, nanging rasa kebersamaan sing anget tetep dirasakake. Vivi minangka kanca sing paling apik, mesthi ngerti carane nggawe sore sing prasaja.

Sadurunge mulih, Vivi ngrangkul aku kenceng. "Aja lali kerep mrene. Kita bisa nonton video sing nyenengake maneh!" Aku mung manthuk karo mesem. Bengi iku aku mulih kanthi ati kang kebak ati, nggawa kenangan manis karo Vivi lan martabak coklat favoritku.